เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ซึ่งเป็นวันพฤหัสบดี และก็เป็นวันดีของผู้ที่เป็นที่รักของป่มนั้นก็คือวันเกิดของเขานั้นเอง แต่ในขณะเดียวกันเขาจะต้องไปต่างจังหวัดจึงทำให้วันเวลาปห่งความสุขที่ป่มหวังเอาไว้มันไม่ได้เป็นอย่างที่หวังไว้ตอนแรกเขาก้บอกกับป่มว่าเขาอยากอยู่กับป่ม แต่เขาก็ไปจนได้ ป๋มไใ่รู้จะทำไงป่มเลยร้องไห้ออกมาเพราะเราสองคนไม่เคยต้องห่างกันนานขนาดนี้ เพราะก่อนหน้านั้นเขาก้ไปรับปริญญามาเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งสองคืน สองคืนนี้มันเป็นคืนที่เหงาและเวงว้างเหมือนเราอยู่คนเดียวในโลกนี้เลยทั้งๆที่เราก้มีย้ายพี่น้องอยู่ข้างกายเราแต่ความรู้สึกกลับไม่เป็นอย่างงั้นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันมาตลอด ก่อนที่เขาจะไปต่างจังหวัดนั้นเขาได้พูดกับป๋มว่าเขาจะโทรหาป่มบ่อยๆแต่ก้เป็นแค่ช่วงแรกเท่านั้น
ป่มก็ไม่เข้าจัยเหมือนกันว่าเขายังรักป่มอยู่รึป่าวหรือป่มเป็็นแค่ตัวตายของเขาเท่านั้นเองและในวันนี้ป่มก้อยังไม่รู้คำตอบของเขาอยู่ดีว่าเขาคิดยังไงกับเราอยู่
และวันนี้วันที่ 3 เมษายน เป็นวันที่ความเหงาของป่มจะหายไปพร้อมกับการกลับมาของเขาตอนนี้เขากำลังเดินทางกลับมาจะมาถึงในวันที่ 4 เมษายน และก้เป้นวันเดียวกันที่ป๋มต้องไปเกณทหารว้าแย่จัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น